Vertrek en de eerste dagen Quito

Het moment staat op aanbreken en het kleine kikkerland voorlopig even te gaan verlaten. Er zijn nog altijd dingetjes die zijn blijven liggen, zoals alweer het vergeten van je Digi-D code en je auto als nog niet kunnen schorsen. Dusja, wat doe je dan...Precies je laat instructies thuis achter en kijkt je pa nog eens even lief aan. Vervolgens heb ik het gevoel nog even de film 8mile te moeten gaan kijken. Vraag me niet waarom, maar dat kreeg ik op dat moment niet uit mijn hoofd. Eer dat deze film klaar was, was het alweer half 2 a kwart voor twee 's nachts. Waarop mijn wekker, mij wist te doen ontwaken... gezien de mindere slaap uren was ik er gewoon met een ongeloofelijke snelheid (met 10 minuten) al uit mijn bed.

Het komt steeds dichterbij en voordat ik schiphol kan betreden, hebben we als volgende missie mijn zusje en Willemijn op te pikken. Uiteraad ging dat ook niet van het leien dakje, dat na vol geweld gebruik er een bepaalde koffer niet dicht gaat van de dames. Het ochtendhumeur was geboren voor 1 van de dames. Wat natuurlijk een heerlijk moment is om nog een paar grappen er tegen aan te knallen (A) Na wat weg gedommeld te zijn, zijn we op Schiphol aangekomen (Dank voor het brengen Pa & Ma).

Op schiphol aangekomen waren mijn oom en tante nog aanwezig om nog gedag te zeggen. Eenmaal afscheid genomen, na gezwaai wat knuffels en 'wees voorzichtig' achtige preekjes. Verdween ik achter de bagage afgifte balie richting mijn gate, om vervolgens weer te voorschijn te komen omdat de gate nog een stukje verder was. Wat natuurlijk een heerlijk moment is, als je net van iedereen afscheid heb genomen en weer ineens voor iedereen zijn/haar of haar neus staat. Haha. Dus begint het proces weer opnieuw, omuiteindelijk echt te verdwijnen achter Gate F4 met vlucht KL0755.

Het meest aparte was eigenlijk dat totaal geen spanning heb gekend ook nu niet nu de reis eindelijk begonnen was. Af en toe gaat er wel een gedachte door je hoofd, waar ben je nu weer aan begonnen. Heel vreemd om eigenlijk zo ontspannen weg te gaan, dat had ik me anders voorgesteld. Tijdens de vlucht ben ik nog met in contact gekomen met een dame, die de stap heeft gemaakt om zelfs te emigreren naar Ecuador. Ze gaat wonen in een klein dorp in de jungle waar haar toekomstige man een plantae heeft en elke vorm van luxe achter haar laat. Zeer veel waardering voor en heb er nog vele tips uit weten te slepen. Naast me zaten ook nog een paar wereldontdekkers, deze reigers zijn meer van de groepreizen en hebben daarin ook al half Zuid-Amerika gezien. Ook hierbij heb ik gretig tips en trucs binnen kunnen halen.

De vlucht heeft zo ongeveer 12 uur geduurd en is op wat tubulentie prima verlopen. Nog twee films weten me te pakken zoals de Sex-tape(ja zoveel over gehoord, dus dat moest) verder nog de Guardians of the galexy, die wasbeer is trouwen echt een baas!

Eenmaal aangekomen en ze mij hadden uitgevraad wat ik kwam doen in Ecuador, wat mijn beroep was, hoelang ik verbleef etc etc. Was ik eindelijk op bestemming! Het bordje met Christiaan Meijaard (tevens ga ik hier door het leven als christiàn/ Chris, omdat ze Wilco te lastig uit te spreken vinden)stond al klaar en heb een zeer vriendelijk ontvangst mogen ontvangen. Meteen een relaxte atmosfeer en ze beginnen meteen over dat het Nederlandse elftal heeft gewonnen. So mooie binnenkomer zo lijkt mij, na het gewoonlijke praatje over voetbal en het praten over montañas (mijn eerste woordje Spaans daar wat ik geleerd heb). Herman & Marta (op z'n spaans klinkt het spannender) spreken zeer gebrekkig engels, dus het Spaans word wel aardig gestimuleerd. Zij hebben ook nog twee zoons, Paulo & Daniėl. Wat mij onderweg naar Quito opviel was dat het verkeer hier zeer rustig en beheerst was, iedereen liet elkaar voorgaan en was echt serieus vriendelijk voor elkaar. Ik had eigenlijk meer een soort van chaos verwacht.

Rond een uurtje of half 7 zijn we aangekomen Iberza 43 te Quito. Ik kreeg even de gelegenheid om mijn kamer op te zoeken en even te relaxen zodat ik een uurtje later mijn eten opgediend kreeg. Heel apart om daar aan tafel te zitten en nog geen woord Spaans te kunnen spreken en aangezien zij zeer gebrekkig enels kunnen, werd het veel handen en voeten werk. Hoe behulpzaam ze ook zijn, ze kwamen meteen met een boek spaans aanzetten. Uit beleefdheid heb ik nog 30 min lopen luisteren, maar de vermoeidheid sloeg wel aardig goed toe na slechts 3 uurtjes geslapen te hebben. (helaas niet tijdens het vliegen gelukt, blijkbaar heb ik ontzettend brede schouders xD en moesten mensen me continue aantikken als ze door het gangpad liepen) Na een geruime 18 a 20 uur op pad geweest te zijn mocht ik dan toch van Herman gaan slapen haha.

2e dag
Het was erg wennen gezien het tijdverschil, ik was om 21;00 lokale tijd al gaan slapen en werd om 24:00 al wakker (6:00 nederlandse tijd) na een uur draaien en keren wist ik nog tot 3:00 te slapen.De volgende morgen had Marta gezorgd dat ik om 7:30 aankon schuiven aan het ontbijt en mij om 8:00 een half uur durende wandeling mij naar school heeft weten te brengen. Overigens het ontbijt is niet behaald veel, maar kreeg nog een overlevingspakket mee (lunchpakketje bestaand uit een banaan en een broodje :P)

Het meeste wat mij opviel was de rust die heerste op de zondag in het verkeer, 180 graden gedraaid was naar orkest van remmende, vol gasgevende, toeterende en schreeuwende auto's/mensen. Gelukkig geven ze een vol claxonerend geluid wanneer ze je bijna aanrijden! Dat valt dan wel weer mee.

De lessen beginnen eindelijk en heb een zeer vriendelijke docente genaamd Mabel (denk ik niet echt goed verstaan) na 5 uur ploeteren en meteen een flinke dosis huiswerk meegkregen te hebben. Ben ik een kleine verkenningsronde door Quito gaan doen. Waaronder een flink park bezocht waar het ook echt leeft! Volleyballen, soort van comedy-acts(waar ik nog geen reet van snap) tot joue de boulle, eetkraampjes/karretjes, jongleurs, groepen van jong tot oud die samen komen etc. Erg mooi en leuk om te zien dat het ook echt zo leeft. Hierna ben ik braaf mijn huiswerk gaan maken, dat had ik zelf ook nooit verwacht (A) Sterker nog ik vond/vind het leuk om er mee bezig te zijn (ja, dit klinkt voor mij ook absurd)

'S avonds was ook meteen een flinke bezigheid. Paulo en Daniel, wouden dat ik mee ging voetballen, zo gaar dat ik nog ben van de weinige uren slaap en de 2850 meter hoogte heb ik natuurlijk ja gezegd. Met uiteindelijk 10 man stonden we op het veld(stuk kale aarde afgegraven om het veld vlak te hebben en met een groot hek eromheen en omringd door berghuisjes)
Na 20 min was ik al bijna kapot gespeeld door het hoogte verschil. Beetje hoofdpijn en zware benen waren dan ook niet te vermijden, na een kleine 10 minuutjes rust weer volle bak mee gedaan en eigenlijk nergenst meer last van gehad.

Dag 3
Op dag 1 had ik al kennis gemaakt met een Deen die daar ook lessen volgt. Hij is wel duidelijk verder en het is al meer eitje voor hem. Hij vertelde dat hij al 3 jaar les had gehad en nu al een volle week intensief hier. Bij deze had ik meteen een gids en hebben we zo ongeveer 6 uur door Quito rondgelopen. Daarbij al hele gave dingen gezien en vooral een paar bijna dood-ervaringen vanwege boos kijkende zwerfhonden tot aanscheurende bussen hehe. Tevens hebben we meteen het hoogste punt midden in de stad Quito mee gepakt. Verder hebben we kerken bezocht en bekeken en wat kleine pleintjes.

Dag 4
Na de Spaanse lessen gingen we voor een uitstapje naar de Mitad del Mundo. Oftewel het hoogste punt van de aarde waar de evenaar door heen loopt. We hebben nog behoorlijk wat regen op de heen weg gehad en ik werd dan ook zeer vreemd aangekeken in mijn T-shirt lopend en zij met jassen en paraplu rond liepen. Tijdens de regenbui hebben we nog even een soort van traditionele maispannenkoek gegeten.Tevens hebben ze ook een vreemde gewoonte om allerlei soorten fruit te koken en er een soort van fruitdrankje van te maken, erg lekker overigen. Eenmaal op weg w as het echt top weer en konden meteen aansluiten bij een groep andere toeristen.

We zitten precies op de evennaar en dat is ook serieus echt goed te merken. De gids liet het zien door verschillende proeven uit te voeren. Waaronder door water uit een bak te laten lopen op de evennaar lijn en zuidelijk en noordelijk ervan. Heel apart om te zien dat bij de noordelijke kant het water links opdraaid, op de zuidelijke zijde draait het rechtsom en precies op de evenaar zonder draaiingen. Zo hebben we ook nog de opdracht gekregen om een EI op een SPIJKERKOP te laten balanceren. Diegene die het lukt krijgt een eerkonde en certificaat mee. Haha je mag 1 keer raden wie er een certificaat erbij heeft. Haha. Schijnbaar lukt het vrijwel niemand, dus na een daverend applaus van de gids en medereizigers gingen we nog kijken hoe cavia's voeger werden gehouden om vervolgens in de pan te belanden (dat werd hier nu niet gedaan :P) Vervolgens hebben we wat koppensnellers hoofden gezien. (De hoofden van vijanden werden gestript van hun schedel, vervolgens gestoomt in een bak/pan vol kruiden en werden de lippen en ogen dicht genaaid en uiteindelijk gerookt. Heel vreemd om te zien dat het gewoon ook echt iemand is geweest en hoe goed het bewaard is gebeleven! Awesome! Eenmaal verder kregen we uitleg over vreemde wezens in de amazone, de meest beruchte en gevreesde door mij benoemde wezen is toch echt wel DE PIKVIS. Echt een niet grappig beest, die dus ook echt operatief verwijderd moet worden of anders kan dus je gereedschap afsterven. (Tevens ook vrouwen zijn niet veilig voor die beesten) Maare heb er dus ook in oog mee gestaan en was zeer blij dat deze niet meer als leefbaar beschouwd kon worden. Na certificaat rijker te zijn en oog in oog te staan met het meest gevreesde wezen ga ik weer richting huizen.

Dit zijn momenteel mijn ervaringen tot nu toe en het is echt te uitgebreid geworden. Alleen dat krijg je als je zeer enthousiast bent!

Ciao en greetz!

Wilco oftwel hier Christiaan (Christiàn/Chris)